فرازی از وصیتنامه شهید «عبدالعظیم ندافپور»:
تقوا پیشه کنید
شهید عبدالعظیم ندافپور در وصیتنامه خود مینویسد: همه ما باید دیر یا زود از این جهان مادی به جهان ابدی رهسپار شویم. پس چهبهتر با کوله باری پر به آن دیار شتافته، پس تقوا پیشه کنید و انفاق کنید که رسم پیامبران و امامان است.
به گزارش شبکه اطّلاعرسانی «رهیاب»؛ شهید عبدالعظیم ندافپور در یکم خرداد ۱۳۳۴، در شهرستان دزفول چشم به جهان گشود. پدرش عزیز، در سازمان آب و برق کار میکرد و مادرش طاهره نام داشت. تا پایان دوره کاردانی درس خواند. کارمند سازمان آموزشوپرورش بود. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. بهعنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۶۵، در پیچ انگیزه شوش بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر وی را در بهشت علی زادگاهش به خاک سپردند. برادرش سهراب نیز به شهادت رسیده است.
متن وصیتنامه شهید عبدالعظیم ندافپور:
بسم الله الذی لا ارجو الا فضله و لا یخشی الا عدله و لا اعتمد الا قوله ولا یمسک الا بحبله یک استجیر یا ذالعفو و الرضوان
به نام خدایی که جز فزونی بخشش او امیدوار نیستم و جز از عدل او بیم ندارم و جز به کتابش اعتماد ندارم و جز به رشته توحیدش چنگ نمیزنم به تو پناه میآورم ای دارای گذشت و خشنودی حمد و سپاس بر خداوندی که هستی را خلق کرد و درود بر پیامبرانی که برای ارشاد و تذکر دادن به انسانها و نجاتشان از منجلاب پستی و شرک مبعوث شدهاند.
تقوا پیشه کنید و انفاق کنید
پدر و مادر، برادران و خواهران و دوستان عزیزم مگر نه این است که همۀ ما باید دیر یا زود از این جهان مادی به جهان ابدی رهسپار شویم. پس چهبهتر با کوله باری پر به آن دیار شتافته و در راهش بمیریم پس تقوا پیشه کنید و انفاق کنید که رسم پیامبران و امامان است مبادا قلب امام را ناراحت کنید اگر این کار را بکنید در روز قیامت در پیشگاه عدل الهی از شما شکایت خواهم کرد.
مکتبم اسلام و کتابم قرآن است
بیش از دو ساعت به عملیات نمانده و صحبت خاصی ندارم. اما این را تأکید میکنم که فقط و فقط بهخاطر ایمان و عقیدهام به دفاع مقدس برخاستهام من به وحدانیت خداوند بزرگ ایمان و یقین دارم و مکتبم اسلام و کتابم قرآن و از منتظران امام مهدی (عج) بوده از نایب بر حقش امام امت تقلید مینمودم.
همیشه به فکر و یاد خدا باشید
خداوندا! در این لحظات آخر مدد فرما که در هنگام نبرد همیشه به فکر و یاد تو باشیم پاهایمان را استوار و گامهایمان را مؤثر برداریم. در آخر از پدر و مادر و همسر و خواهران و برادران پوزش میطلبم و امید گذشت دارم از فرزندانم به نحو احسن نگهداری نموده و اسلامی بار آورید و هنگامی که بزرگ شدند به آنها بفهمانید که پدرشان در چه راهی گام برداشته و برای چه هدفی جان خویش را در طبق اخلاص گذاشت.
انتهای خبر/