به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «رهیاب» به نقل از روابط‌عمومی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز؛ پژمان بختیاری‌نیا با اشاره به‌روز جهانی شنوایی اظهار کرد: شعار روز جهانی شنوایی امسال «طرز فکر خود را تغییر دهیم! توانمند شویم تا مراقبت از گوش و شنوایی را برای همه به واقعیت تبدیل کنیم» تعیین شده است. روز جهانی شنوایی سه مارس برگزار و رویدادهای آگاهی‌بخشی برای سلامت شنوایی در نظر گرفته می‌شود. دراین‌خصوص تلاش می‌شود خودآزمایی شنوایی با استفاده از برنامه سازمان سلامت جهانی ارتقا یابد.

وی با اشاره به نقش ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی در موارد بروز کاهش شنوایی افزود: غربالگری شنوایی، معاینه گوش و مداخله‌های اولیه مراقبت از گوش و شنوایی را می‌توان توسط ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی غیرمتخصص، اما آموزش‌دیده در محیط‌های بالینی یا اجتماعی ارائه کرد.

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز گفت: در سراسر جهان بیش از ۱/۵ میلیارد نفر درجاتی از کم‌شنوایی را تجربه می‌کنند که این رقم تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۲/۵ میلیارد نفر خواهد رسید. حدود ۴۶۶ میلیون نفر از این تعداد ناتوانی دارند که تا سال ۲۰۵۰ تعداد آنها به بیش از ۷۰۰ میلیون افزایش می‌یابد.

آثار مشکلات شنوایی

وی بیان کرد: در صورت بی‌توجهی، کاهش شنوایی بر ارتباطات، رشد زبان و گفتار در کودکان، شناخت، تحصیلات، استخدام، سلامت روان و روابط بین‌فردی تأثیر منفی می‌گذارد.

بختیاری‌نیا با بیان اینکه شیوع کم‌شنوایی ناتوان‌کننده به طور تصاعدی با افزایش سن افزایش می‌یابد، تصریح کرد: شیوع کم‌شنوایی ناتوان‌کننده از ۱۵.۴ درصد در میان افراد ۶۰ ساله به ۵۸/۲ درصد در میان افراد بالای ۹۰ سال افزایش‌یافته است. این در حالی است که بی‌توجهی به کم‌شنوایی ممکن است مسئول بیش از ۸ درصد موارد زوال عقل در میان سالمندان باشد.

علت‌های شایع کم‌شنوایی

وی خاطرنشان کرد: در کودکان، تقریباً ۶۰ درصد از کاهش شنوایی به دلایلی است که می‌توان با اقداماتی مانند ایمن‌سازی و بهبود مراقبت‌های مادر و نوزاد، غربالگری و مدیریت زودهنگام اوتیت میانی «گروهی از بیماری‌های التهابی گوش میانی»، از آن پیشگیری کرد.

وی تصریح کرد: در سطح جهان، کمتر از ۲۰ درصد از افرادی که به مراقبت‌های گوش و شنوایی نیاز دارند، به خدمات مورد نیاز خود دسترسی دارند. کاهش شنوایی درمان‌نشده، هزینه سالانه نزدیک به یک تریلیون دلار را به همراه دارد؛ این هزینه‌ها شامل هزینه‌های مربوط به مراقبت‌های بهداشتی، آموزش، کاهش بهره‌وری و هزینه‌های اجتماعی می‌شود.

این مقام مسئول افزود: کمبود متخصص شنوایی مانند شنوایی‌شناس و متخصص گوش و حلق و بینی یک کمبود جهانی است. این کمبود در کشورهای با درآمد کم و متوسط بیشتر است درحالی‌که در این جاها نیاز به این خدمات هم بیشتر است.

بختیاری‌نیا با بیان اینکه بیشتر علت‌های شایع کم‌شنوایی قابل‌پیشگیری هستند، افزود: عوامل ژنتیکی «مادرزادی»، خفگی «هیپوکسی» هنگام زایمان، وزن کم هنگام تولد، زردی شدید، عفونت‌های دوران جنینی «بارداری»، مننژیت، داروها و مواد شیمیایی، مصرف دخانیات، کمبودهای تغذیه‌ای «سوءتغذیه»، ضربه به سروگوش، عفونت گوش میانی، قرارگرفتن در معرض صداهای بلند و سالمندی علت‌های شایع کم‌شنوایی هستند.

راه‌های پیشگیری از کم‌شنوایی

وی بیان کرد: از سوی دیگر، ادغام مراقبت‌های گوش و شنوایی در مراقبت‌های بهداشتی همگانی و اطمینان از دردسترس‌بودن خدمات از طریق رویکردهای مراقبت‌های بهداشتی اولیه، مداخلات ضروری بهداشت عمومی برای مراقبت از گوش و شنوایی برخی از راه‌های پیشگیری از کم‌شنوایی هستند.

وی خاطرنشان کرد: غربالگری سیستماتیک شنوایی در نقاط استراتژیک زندگی، یعنی در نوزادان و کودکان، به‌ویژه در محیط‌های مدرسه، افراد مسن و کسانی که در معرض سروصدا، مواد شیمیایی اتو توکسیک یا داروهای اتو توکسیک قرار دارند نیز بسیار مهم است. همچنین شناسایی زودهنگام کم‌شنوایی و به دنبال آن توان‌بخشی سریع برای یک نتیجه موفقیت‌آمیز، کلیدی است.

بختیاری‌نیا افزود: پیشگیری و مدیریت بیماری گوش در سطح جامعه از طریق پیروی از بایدها و نبایدهای ساده برای شنوایی سالم، شناسایی زودهنگام، مدیریت و ارجاع بیماری‌های گوش توسط ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی آموزش‌دیده و دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و جراحی تخصصی، در صورت نیاز باید مدنظر قرار گرفته شود.

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز بیان کرد: دسترسی به فناوری‌هایی مانند سمعک، کاشت حلزون و کاشت گوش میانی که می‌تواند برای بیشتر افراد کم‌شنوا مفید باشد، ارائه خدمات توان‌بخشی مانند گفتار و زبان درمانی و استفاده از زبان اشاره و لب‌خوانی که به‌راحتی قابل‌دسترسی است نیز باید مورد توجه قرار بگیرد.

وی افزود: بهبود ارتباطات از طریق تفسیر زبان اشاره و خدمات زیرنویس برای تسهیل مشارکت افراد کم‌شنوا در همه فعالیت‌ها بسیار مهم است.

وی با تأکید بر لزوم مشارکت بیشتر افراد جامعه از جمله افرادی که ناشنوا و کم‌شنوا هستند، برای تغییر رفتارها و نگرش‌ها نسبت به کم‌شنوایی و علت‌های آن، افزود: کاهش نویز از طریق اجرای برنامه‌های حفظ شنوایی شغلی در محیط کار و پذیرش استاندارد جهانی برای دستگاه‌های شنود ایمن و استاندارد جهانی برای مکان‌های گوش‌دادن ایمن به‌عنوان استانداردهای ملی نیز باید مورد توجه قرار بگیرد.

وی با اشاره به نقش متخصصان سلامت در مراقبت‌های گوش و شنوایی تصریح کرد: این متخصصان باید از کم‌شنوایی مطلع شوند و این اطلاعات را بین همکاران منتشر کنند. همچنین باید جامعه را در مورد نکاتی برای سلامت گوش و نحوه مشکوک شدن به کم‌شنوایی آگاه کنند.

بختیاری‌نیا خاطرنشان کرد: متخصصان سلامت همچنین باید از ادغام مراقبت از گوش و شنوایی به‌عنوان بخشی از برنامه سلامت که روی آن کار می‌کنند، حمایت کنند. ارائه اطلاعات در مورد دردسترس‌بودن خدمات مراقبت از گوش و شنوایی در منطقه و مکان مراجعه برای افراد نیازمند این خدمات، بسیار مهم است.

انتهای خبر/