به گزارش خبرنگار شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ صادق شاهوارپور کارشناس روابط بین‌الملل در یادداشت خود نوشت: دو دوست کنار هم نشسته بودند و فیلمی تماشا می‌کردند. در یکی از صحنه‌ها، مسابقه‌ای بین یک اسب سفید و یک اسب سیاه برگزار شد، یکی از آن‌ها گفت: «بیا شرط ببندیم ببینیم کدام اسب برنده می‌شود.»

هر کدام روی یکی از اسب‌ها شرط بستند؛ یکی روی سفید، یکی روی سیاه. مسابقه که تمام شد، اسب سفید برنده شد. دوستی که باخته بود، بدون هیچ حرفی جایزه را به دوستش داد.

دوستش نگاهی به پول انداخت، کمی فکر کرد و گفت: «این انصاف نیست، من این پول را از تو نمی‌گیرم، چون قبلاً سه بار این فیلم را دیده بودم و می‌دانستم که اسب سفید برنده می‌شود.»

دوستش خندید و جواب داد: «نوش جانت! من خودم پنج بار این فیلم را دیده بودم، ولی با خودم گفتم شاید این دفعه اسب سیاه برنده شود!»

 قصه مذاکرات هم همین است ما بارها آخر این فیلم را دیده‌ایم اما هنوز امید داریم که شاید این بار اسب سیاه برنده شود!

بیش‌از چند دهه است که این فیلم بارها تکرار شده و نتیجه‌ای نداشته اما باز همه چیز مملکت را به مذاکره با غرب گره می‌زنیم.

آن‌ها به تعهدات متقابل خودشان پایبند نیستند چه رسد با کشوری که آن را در مقابل منافع غرب تعریف کرده‌اند.

حالا ممکن است عده‌ای تحت تاثیر این موج مذاکره زدگی بگویند مگر راه دیگری هست؟

قطعا، حداقل به این میزان می‌دانیم که به‌قول آقایان چپ و راست افزایش قیمت ارز و چاپ پول کار داخل است نه بیرون!

یا تسهیل نکردن حضور مردم در عرصه اقتصاد و گرانی سیب‌زمینی و پیاز ارتباطی به تحریم‌ها ندارد!

نویسنده: صادق شاهوارپور «کارشناس روابط بین‌الملل »