حالت تاریک
چهارشنبه, 16 آبان 1403
خود را مديون مسجد می‌دانم
فرازی از وصیت‌نامه شهید «عزیز امینی‌خواه»؛

خود را مديون مسجد می‌دانم

برای برپایی جلسات قرآن در مساجد كوشا باشيد كه من هر چه داشتم از اين جلسه قرآن بود و من خود را مديون مسجد و چنين جلساتی می‌دانم.

به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ شهید «عزیز امینی‌خواه»، ۱۰ آبان ۱۳۴۰، در شهرستان دزفول به‌دنيا آمد. پدرش عباس، كشاورز بود و مادرش سلطان نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و ديپلم گرفت. از سوی بسيج در جبهه حضور يافت. دوم فروردين ۱۳۶۱، در كرخه بر اثر اصابت تركش خمپاره به پهلو، شهيد شد. مزار او در بهشت علی زادگاهش واقع است.

متن وصيت‌نامه برادر شهید «عزیز امینی‌خواه»:

از شما پدر و مادر گرامی می‌خواهم تا آخرين لحظه حيات از امام و روحانيت پيروی كنيد و بدانيد كه پيروی از امام و روحانيت پيروی از خدا و رسول است و اگر به كربلا رفتيد مرا در آنجا ياد كنيد. تا می‌توانيد به مسجد برويد و نماز را به جماعت برپا كنيد. آن مقدار پولی كه دارم برايم به‌عنوان صدقه در راه خدا به مستمندان بدهيد و از شما تقاضا دارم بدهيد برايم روزه و نماز انجام دهند. از شما برادران و خواهرانم می‌خواهم كه تا آخرين لحظه حيات از امام و روحانيت پشتيباني كنيد و هميشه بياد خدا باشيد و به فرزندان خويش راه خدا را بياموزيد. مسجد را فراموش نكنيد و بدانيد كه قيامت واقعی بس بزرگ است كه تمام جهان را خواهد گرفت و مرگ همه انسان‌ها روزی فرا خواهد رسيد. ولی خوش به‌حال انسان‌هایی كه به آيات خدا ايمان آوردند و عمل كردند، عملی خالص. از تو فريدون برادرم می‌خواهم كه اسلام را بشناسی و هميشه به مسجد بروی و در جلسه قرائت قرآن شركت كنی و برای نگه داشتن چنين جلساتی‌ كوشا باشی.

شما خواهرانم و همسران برادرانم بايد زينب‌گونه باشيد همانند زينبی باشيد كه تمام سختی‌ها و مصیبت‌ها را تحمل كرد و جز شكر خدا چيزی نگفت و در مرگ عزيزانش هيچ نگفت و آن‌وقت فريادی بر كاخ جنايت كاران فرود آورد كه هزار سال دستگاه‌های تبليغاتی ظلم و جور نتوانستند خاموشش كنند، همانند حضرت فاطمه (س) حجاب خود را حفظ كنيد. فاطمه زنی كه زندگی ساده و بی‌آلايش او، شخصيت والای او، روحيه پرخاشگر و انقلابی او بايد سرمشق شير زنان و شير دختران مسلمان قرار گيرد، تا زن ايرانی از فرهنگ مصرفی و مرده غرب بيرون بيايد و دنباله‌رو فرهنگ اصيل اسلامی باشد.

اما سخنی با دوستانم، دوستانی كه مدتی با آن‌ها همنشين بودم و در جلسات قرائت قرآن و يا در جبهه با آن‌ها بودم. سعی كنيد ذكر خدا از يادتان نرود و مواظب اعمال خود باشيد، كه خدای نكرده به ريا تبديل نشود. برای برپایی جلسات قرآن در مساجد كوشا باشيد كه من هر چه داشتم از اين جلسه قرآن بود و من خود را مديون مسجد و چنين جلساتی‌ می‌دانم.

و اما سخنی با امت مسلمان و شهيدپرور ايران اسلامی. ای ملت مسلمان ايران تا آخرين نفس از امام و روحانيت اطاعت كنيد و امام را تنها نگذاريد و قدر اين نعمت را بدانيد و كمی فكر كنيد، اگر خدا ما را از آن جامعه شيطانی بيرون نمی‌آورد و با آن حال بدی كه داشتيم می‌مرديم، آيا توشه‌ای برای آخرت داشتيم. مسلماً خير پس ای ملت شريف شكر اين انعام را به‌جا بياوريد و نعمت خدادادی را فراموش نكنيد.

انتهای خبر/

درباره نویسنده

لینک کوتاه خبر

نظر / پاسخ از