به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ پریسا زنگنه‌منش کارشناس ورزش در یادداشتی نوشت: استقلال خوزستان که برای لیگ بیست و چهارم در انتخاب سرمربی تعلل داشت، در نهایت پس از مطرح‌شدن نام‌های مختلف با میودراگ بوژوویچ سرمربی مونته‌گرایی قرارداد همکاری امضا کرد. سرمربی که برای ایرانی‌ها ناشناخته بود؛ ولی از همان ابتدای شروع کار نشان داد، آمده تا با استقلال خوزستان کارهای بزرگی انجام دهد.

شاید دو برد مقابل تیم‌های سرخ آبی پایتخت بیش‌ازپیش هواداران این تیم را به آینده استقلال خوزستان با بوژوویچ امیدوار کرد.

بردها و نتایجی که حتی باعث شد بابادی مدیرعامل باشگاه عنوان کند «هدف همه ما این است که استقلال خوزستان در قامت یک قهرمان و یک تیم پر هوادار به‌عنوان نماینده استان خوزستان ظاهر شود و بهترین عملکرد را داشته باشد.»

او این را هم گفت «تمام تلاش خود را می‌کنیم تا روبه‌بالا حرکت کنیم؛ این اتفاق شاید به ایستادن در جمع پنج تیم بالای جدول، کسب سهمیه آسیایی یا قهرمانی منجر شود.» اما هر چه استقلال خوزستان روبه‌جلو حرکت کرد نه‌تنها توانست از عملکرد خوب نیم‌فصل نخست خود دفاع کند، بلکه دیگر خبری از مدعی بودن و کسب سهمیه نیز نبود و آبی‌های خوزستان باتوجه‌به مشکلات مالی و بسته‌شدن پنجره نقل‌وانتقالاتی زمستانه، رفته‌رفته رو به افول رفتند.

بوژوویچ که در تمام روزهای حضور در استقلال خوزستان تلاش کرد؛ مانند خیلی از مربیان از زمین‌وزمان گلایه نکند و باخت‌های خود را گردن بسته‌بودن پنجره و مشکلات مالی باشگاه نیندازد، در نهایت کاسه صبرش به دلیل متعهد نبودن باشگاه نسبت به پرداخت حق و حقوقش باعث شد که به سیم آخر بزند و یک‌طرفه فسخ کند؛ خبری که روز گذشته هواداران استقلال را در شوک فروبرد.

اما بوژوویچ در آخرین گفت‌وگوی خود با رسانه‌ها پس از جدایی رسمی از باشگاه استقلال خوزستان، حرف‌های تأمل‌برانگیزی زد.

صحبت‌هایی شبیه افشاگری؛ او حتی درباره سکوتش در مدت‌زمان همکاری درباره مشکلات تیم، عنوان کرد «وقتی پیشنهاد حضور در استقلال خوزستان را پذیرفتم، به این دلیل بود که فکر می‌کردم با آن احساس تعهد و اراده خودم بتوانم خیلی از شرایط را تغییر بدهم، چون مسائلی زیادی در آنجا وجود دارد که قابل‌تغییر هستند.

من نمی‌خواستم خبری از باشگاه توسط من پخش شود، چون فکر می‌کردم که بالاخره موفق می‌شوم شرایط را تغییر بدهم»

این سرمربی خارجی حتی از مشکلاتی رونمایی کرد که پیش‌ازاین باشگاه تلاش داشت آن‌ها را توجیه کند؛ اما بوژوویچ درباره این مشکلات این چنین گفت «از همان ابتدای کار که آمدم، زمین برای تمرین نداشتیم، لباس برای بازیکنان و همچنین توپ نداشتیم. در واقع من و دستیارانم همیشه زمین را برای تمرین‌کردن آب می‌دادیم تا این زمین تا حدودی برای کارکردن قابل‌تحمل باشد.»

البته بوژوویچ گله‌مندی هم نسبت به رفتار مدیرعامل باشگاه داشت، موضوعی که او را ناراحت کرده بود؛ ولی بازهم سکوت را بر گلایه‌کردن حین انجام‌وظیفه ترجیح داده بود؛ او عنوان کرد «در این میان آنچه بیش از همه به من برخورد و ناراحتم کرد، این بود که مدیرعامل باشگاه ما، دو بار با همکاران ایرانی‌ام جلسه گذاشت، آن‌هم بدون آگاهی من. من فکر می‌کنم این موضوع خیلی عجیب است. دلایل خیلی متعددی برای جدایی‌ام وجود دارد و این یکی از آن دلایل بود.»

به نظر می‌رسد اوج اختلاف‌نظر بوژوویچ و مسئولان باشگاه استقلال خوزستان به نقل‌وانتقالات زمستانه برمی‌گردد؛ جایی که بیفوما مشتریان زیادی پیدا کرد و شاید فروش او می‌توانست مرحمی بر زخم بی‌پولی استقلال خوزستان باشد؛ ولی با تغییرات در رأس شرکت گروه ملی فولاد ایران، فروش بیفوما به بن‌بست خورد و استقلال خوزستان نه توانست از بابت این بازیکن به پول برسد و نه به‌خاطر پنجره بسته توانست بازیکن جذب کند.

البته پیش از قطعی‌شدن خبر بسته‌بودن پنجره، گویا بوژوویچ فهرست مازاد تیمش را در اختیار باشگاه قرار می‌دهد و این شرط را هم می‌گذارد که زمانی به بازیکن اجازه خروج می‌دهد که بازیکنی باکیفیت‌تر از او جذب شود؛ ولی در این زمینه نیز بوژوویچ روز گذشته حرف‌های تأمل‌برانگیزی داشت. او گفت «فهرستی که دادم را در گروهی قرار دادند و طبیعی است که عکس‌العمل بازیکن چه خواهد بود و می‌داند که قرار نیست در فهرست باشد و این یکی از روش‌هایی است که می‌تواند جو تیم را به هم بزند.»

به‌هرحال استقلال خوزستان که با بوژوویچ می‌توانست روزهای بهتری را حتی در فصل آینده تجربه کند، رفته‌رفته وارد چالش شد، چالشی که با فسخ قرارداد سرمربی مونته گرایی عمیق‌تر شد. حالا باید منتظر واکنش باشگاه استقلال خوزستان نسبت به اظهارات تأمل‌برانگیز بوژوویچ باشیم.

همچنین باید منتظر ماند و دید در ادامه فصل چه آینده‌ای در انتظار استقلال خوزستان است؛ استقلالی که پس از فصلی که به مقام قهرمانی لیگ برتر رسید و بعد در ادامه به لیگ یک سقوط کرد، کمتر روزی رنگ آرامش را به چشم دیده است.

نویسنده: پریسا زنگنه‌منش «کارشناس ورزش».